دوستِ انسان، نشانه عقل اوست . [امام علی علیه السلام]
کل بازدیدها:----639828---
بازدید امروز: ----15-----
بازدید دیروز: ----25-----
خاطرات یک زندگی عاشقانه

 

نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
سه شنبه 85/9/7 ساعت 2:58 عصر

سلام دوستان عزیز و گرامی منو ببخشید که توی این مدت متاسفانه نتونستم در خدمتتون باشم انشاءاله از فردا دوباره به نوشتن ادامه میدم یه مقدار گرفتار بودم

    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
شنبه 85/9/4 ساعت 11:58 صبح

سلام

درست دارم میبینم

ما داریم تکه تکه های آجرهای زندگیمونو درست سرجای خودش میزاریم

عزیزم ما داریم خونه عشق و زندگیمنونو کم کم تکمیل میکنم ؟؟؟

زندگی ما داره سیرشو همون جوری که ما میخواهیم طی میکنه؟؟

خداوندا ممنون از لطفت

ممنون از لطفت خدا جون

مرسی مرسی مرسی

شاید یه روزی برسه که برای هر تکه از تکه پازلهامون اینقدر سختی نکشیم اما اون روز مطمئناً با سختی امروز ساخته شده


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
پنج شنبه 85/9/2 ساعت 10:42 صبح

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

***

که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

نظیر دوست ندیدم اگر چه از مه و مهر

***

نهادم آینه‌ها در مقابل رخ دوست

صبا ز حال دل تنگ ما چه شرح دهد

***

که چون شکنج ورق‌های غنچه تو بر توست

نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس

***

بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست

مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را

***

که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست

نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است

***

فدای قد تو هر سروبن که بر لب جوست

زبان ناطقه در وصف شوق نالان است

***

چه جای کلک بریده زبان بیهده گوست

رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت

***

چرا که حال نکو در قفای فال نکوست

نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است

***

که داغدار ازل همچو لاله خودروست

 

دیشب هوای عاشقی در جریان بود

 هوای مهر

هوای عشق

و دلتنگی عظیم بود

و غم دوری درد آور

اما خواستم که غم دوریت در من شعله کشد باشد که فردا تو را مشتاقانه تر ببینم

و تو نیز

خواستم که عاشقانه تر در چشمان من نشینی

تو را از خود دریغ کردم تا بیشتر قدر بودنت را بدانم

مهربانم اکنون که یک روز دیگر بی تو گذشته است بر تو چنان مشتاق گشته ام که گوئی سالهاست که منتظر توام و تو هنوز از نزدیک من عبور نکرده ای

امروز تو را دوست تر میدارم

اما به قول تو نه بیشتر از فردا فقط بیشتر از دیروز دوستت دارم


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
سه شنبه 85/8/30 ساعت 2:35 عصر

اخوان ثالث

لحظه ی دیدار نزدیک است
 
باز من دیوانه ام ،مستم
باز می لرزد ،دلم،دستم
باز گویی درجهان دیگری هستم
های !نخراشی به غفلت  گونه ام  را تیغ
 
های !نپریشی صفای زلفکم را دست!
 
وآبرویم رانریزی دل!
لحظه ی دیدار نزدیک است.


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
سه شنبه 85/8/30 ساعت 11:4 صبح

 

آبهای جویبارها ما را زمزمه میکنند بیا با طبیعت باشیم

سنگ کوهها منتظر ما هستند تا دستان عاشقمان را به سختی بفشارند

درختان به پیشواز ما برگهایشان را بر زمین گسترده اند

و گیاهانی مرموز در فراسوی شهر روئیده اند تا گاهی رازگونه زیستن را نیز بیاموزیم

بادبادکها از فراز سرمان در پروازند و به ما میخندند که محو شهر نشینی هستیم

پرندگان در شهرمان به سختی نفس میکشند اما هنوز روی ساختمانهایمان زندگی میکند تا جلوه ای از طبیعت را نزدیکمان داشته باشیم

دراین عصر فولاد وآهن هنوز خانه هامان جائی برای یک گربه باردار دارد

آنها هم میوانستند بروند و شهرمان پر باشد از دود و ماشین و فلز ولی مانده اند تا ما زندگی را حس کنیم و موجوداتی زنده را در کنارمان پذیرا باشیم

مهربان من ، من و تو نیز برای همیشه کنار هم خواهیم ماند تا عشق را ثابت کنیم

گوشهایم از صدا پر است اما هنوز صدایت آهنگیست گوش نواز تا آهنگساز عشق را باور کنیم(خداوند)

دستهایم زیر فشار خروارها بار که میکشم خسته اند اما هنوز جائی برای دستانت دارند تا گرمای عشق را تجربه کنیم

چشمانم در ازدحام شهر خسته اند ولی هنوز تو را که میبینند میدرخشتند تا درخشش مهر را نظاره کنیم

زبانم تکرار مکررات میکند ولی هر روز دنبال واژه ای نو برای تو میگردد تا برایت از دلی بگوید که فقط برای تو میتپد

 

جسمم به کمک پاهایم به جاهائی میروند که همیشه میرفته اما اکنون میداند که باید با شتاب به سوی تو بیاید تا آرامشی باشیم برای هم

هنوز واژگان نامت را که میشنوم در قلبم طپش عشق را حس میکنم

بیا باعشق به همه جیز بنگریم

 از دوستانی که برای اولین بار به این وبلاگ سر میزنند خواهش مندم که بخش عاشق نوشته ها (بایگانی ) را نیز بخوانند


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
دوشنبه 85/8/29 ساعت 11:5 صبح

این متن پائین از یه وبلگک به  اسم عشق یعنی همه چیز  (روی متن قرمز که کلیک کنی میری به وبلاگش . من رفتم بد نبود خوب هم بود)انتخاب شده

انتظار

چشمان خسته ام 
در ظلمت سکوت 
در ازدحام اشک                                        
در تلخی دروغ 
در انزوای عشق 
در پاکی غروب 
در سردی زوال 
در سرخی قلوب 
در سبزی بهار 
 در انتظار توست
 

روح شکسته ام 
     در سایه ی درخت 
          آن تک درخت پیر 
              کو مانده سر به زیر ؛
                   در سوگ همرهان 
                         آن همرهان که در
                               گوری بخفته اند 
                                     گرمای زندگی 
                                           با خود ببرده اند ؛
                                                در سوز عاشقان
                                                     آن عاشقان که در 
                                                          تکرار لحظه ها 
                                                                هر لحظه بیشتر 
                                                                     در خود بمرده اند ؛
                               در انتظار توست
 

من آن مسافرم 
         آن خسته از دروغ 
                آن خسته از فریب 
                        آن کس که خود هنوز
                                حتی نفهمیده است
                                          از بهر چه بزیست ؛
                                                  یا بهر چه بدید ؛
                                                           یا بهر چه کشید ؛
                                                                    یا بهر چه بمرد ؛
                                                                             اما دل غمین
                                در انتظار توست


آری !
      دراین زمان 
            در بهت لحظه ها
                      تنها ز انزوا 
                             دلخسته از سکوت
                                       در انتظار تو
                                              آرام و بی صدا
                                                     بنشسته ام کنون
                                                                آیا رهایی هست
زین انتظار سخت ؟ 
            تا کی جفا کشم ؟
                        حتی ز سایه ها
                                این سایه های درد
                                       این دردها که در
                                                 جانم نشسته اند .
                                                          حتی هوا و خاک 
                                                                   باران و باد و رود 
                                                                        هر جا رسیده اند
روح و تن مرا 
        آزرده کرده اند .
              در انتظارتم
                    پاییز هم گذشت
                             برگرد با بهار
                                    چشمم به راه توست .
                                            ای غربت خیال 
                                                     جانم به لب رسید
                                                            پس کی تو می رسی ؟

اشک ستاره ریخت 
               اما نیامدی
                        ظلمت فرو کشید 
                                    اما نیامدی
                                           شب مرد از سکوت 
                                                         اما نیامدی
                                                               وقتم به سر رسید
                                                                            اما نیامدی

من مرده ام کنون 
                    روییده از خاکم 
                                     صدها
شقایق ؛ لیک 
                                                            حتی پی گورم 
                                                                            هرگز نیامدی

ای نرگس خموش
                            آرام گیر که تو
                                                حتی پس مرگت 
                                                                           هرگز نیارمی ...


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
دوشنبه 85/8/29 ساعت 10:23 صبح

امروز میخواهم بگویم هر کسی که عاشقی دارد

چیزی کم ندارد و هر که عاشق است به چیزی جز عشقش نیازی ندارد

مهربان من

آری عزلت گزیده را به تماشا چه حاجت است

اگر از من بپرسند آرزوئی در سر داری خواهم گفت:

منتهای آرزوهایم یار است و دیدارش

چرا باید آرزوئی داشته باشم وقتی عاشقی چون تو دارم و تو به خاطر عشقی که به من داری ریز و درشت آرزوهایم را برآورده میکنی

چرا باید حسرت بدل مانده باشم وقتی هر کاری را که دوست داشتم و یا هر آرزوئی که داشته ام را تو برایم انجام داده ای

خوشحالم که منتهای آرزویم توئی چرا که تو به همه آرزوهایم تحقق بخشیده ای

 آری مرا بارها به اوج برده ای به کوه به جنگل به صحرا به دشت و به غار

مرا بارها با محبت آشنا کرده ای

بارها محبت را از نو برایم سروده ای و هجا کشی کرده ای

و البته من نیز (شاید)

راستی اشتباه کردم منتهای آرزویم توئی ولی آرزو دارم تو نیز چون من بیاندیشی

منظورم را که خوب میفهمی؟؟؟ آرزو دارم تو نیز کمبودی احساس نکنی

مهربان دلسوزم گاهی سخنی میگوییم که کمی خشن است اما مهم این است که باور داریم که آن سخن را نه از ته دل بلکه به خاطر عصبانیت لحظه ای گفته ایم و امیدوارم که توان کم کردنش را داشته باشیم

میدانم با تو کمبودی حس نخواهم کرد

تو برای برآورده کردن آرزوهای من هستی

و من برای آرزوهایت نقشه ها در سر دارم

و مهمتر از همه اینکه عاشق تو ام و دوستت دارم

HydroForum® Group


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
یکشنبه 85/8/28 ساعت 11:43 صبح

دوستان عزیز و گرامی قسمت اول تا هفتم این قصه در سمت راست بخش عاشق نوشته ها تحت عنوان قصه های عشق مینا بایگانی گردیده و با مراجعه به آن میتوانید قسمت های قبلی را نیز بخوانید

 

مینا به خونه رفت

و تمام طول راه با خودش فکر میکرد که چقدر ممکنه آدمها توی زندگی سختی ببینن

تا همین امروز فکر میکرد که سخترین حال حال یه عاشقه وقتی که نمیدونه به عشقش میرسه یا نه ولی حالا مطمئی بود که حال بدتری هم وجود داره حال کسی که عاشق کسیه و به عشقش میرسه و اونوقت عشقش به فاصله یک روز برای همیشه از جلوی چشمش دور میشه و میمیره تازه از اون بدتر هم اینه که فقط همون یه نفرو توی این دنیای بزرگ داشته باشی

مینا همین طوری رفت خونه و وارد خونه شد

مامانو تو پذیرائی دید که نشسته رفت پیشش و سلام کرد

مامان: مینا جان چیزی شده تو فکری ؟آقای فهیم خوب بود

مینا گفت: آره مامان حالش خوب بود در مورد پدرش هم پرسیدم بابا درست گفته بود و اونم بابا رو شناخت .

مامان همسر و دختر آقای فهیم توی تصادف مردن و از اون بدتر اینکه از فهیم خواسته بودن که باهاشون بره و فهیم چون بار آورده بودن مغازش نرفته و حالا خودشو مقصر میدونه

 

مامانش گفت: عزیزم تو باید بهش میگفتی که هر کسی اجلش روزی فرا میرسه حالا دیر یا زود و اگه به هر دلیلی نتونسته باهاشون بره حتماً قسمتش مردن نبوده و حتی اگه باهاشون هم میرفت ممکن بود اونا جور دیگه ای بمیرن ولی اون بازم زنده میموند تا موقش برسه

مینا حرف مادرش رو تائید کرد و گفت : بیچاره پدر و مادرش که فوت کردن تمام دنیاش همسر و دخترش بودن

مامان: الهی بنده خدا حتماً خیلی سختی کشیده خدا بزرگه دخترم هر کس خدائی داره که بفکرشه و بندشو تنها نمیزاره راستی منم فردا باهات میام بیمارستان

و مینا قبول کرد رفت یه سری به باغ بزنه دید باغ عین دسته گل تمیز و عالیه فهمید که کار محمده حتماً توی ساعات خالی وقتش اومده و به اینجاها رسیده

خیالش راحت شد

خودشم نمیدونست چه حسیه که الان داره ولی حس خوبی نبود حس تنهائی و در عین حال یه حس مرموز دیگه ای هم داشت که شاید خودش هم نمیدونست چیه فقط ته دلش خسته شده بود دیگه دلش میخواست همه چیزو بدونه از فهیم از پسر خالش از اینکه آیا باید به فهیم جریان پسر خاله شو بگه یا نه ، اووووه کلی سوال توی ذهنش داشت میچرخید

رفت روی تاب باغ نشست و شروع کرد و تاب خوردن روی اون درست مثل بچه ها همین طور که داشت تاب میخورد ناگهان یه چیزی مثل یه شبه دید که مشکی پوشیده و روی پله های باغ نشسته و زل زده به مینا مینا ته دلش ترسید

مینا گفت: شما کی هستید

و زن گفت : نترس

مینا خواست از جاش بلند شه و بره به سمت اون زن که زن گفت: بشین عزیزم من و تو از این فاصله حرف همو بهتر میفهمیم و مینا گفت شما کی هستین؟؟

زن گفت خواهی فهمید فعلاً همین قدر بهت بگم وقتی که فهیمو خواستن مرخص کنن کاری کن که بیارنش به این همین جا ، گناه داره تنها باشه

و از جاش بلند شد و رفت به سمت گوشه راست باغ

مینا همین طوری خشکش زده بود

پاهاش یارای بلند شدن نداشت حدود نیم ساعت الی چهل دقیقه توی همون حالت موند و وقتی تونست به اعصاب و پاهاش مسلط بشه پا شد رفت به سمت جائی که اون زن رفته بود

اما هیچکس اونجا نبود

و مینا شوکه بدو بدو از باغ خارج شد

 

و رفت خونه قلبش تند تند میزد نفس تفس میزد

روی میزش یه شاخه گل دید

و بوی یه عطر خوشبو از اتاقش میومد

یه مقدار آروم تر شده بود

ولی هنوز یه مقدار اضطراب داشت

 

بقیه...... بعداً براتون مینویسم


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
شنبه 85/8/27 ساعت 10:11 صبح

 

ما از روزمرگی ها خسته بودم

به کسالت رسیده بودیم

و این سفر هر چند دلیلی جز گشت و گزار داشت روحمان را به آرامش رسایند

ما در سفر با هم از نو شناخت پیدا کردیم

و محبت را یادگار این سفر کردیم

سوغات مهر آوردیم برای خودمان و برای عزیزانمان

مهربانم من نیز تو را دوباره شناختم از نو

دوستیمان پر دوام باد

و عشقمان پا برجا

ما عشق را در چشمان پیرزنی فرتوت دیدیم

و محبت را در نگاهش جستجو کردیم

و ما مهر دادیم و مهر درو کردیم

دوست داشتیم و دوست داشته شدیم

راستی ما شکوه خدا را دیدیم در عظمت آفریده هایش

یکی از بزرگترین اعجازهای خدا را در همدان دیدیم

آری غار را میگویم

بسیار زیبا بسیار عظیم و بسیار دیدنی

آری نشانه های خدا همه دیدنی است

ما در آنجا با قایقی روی آب، شکوه یک پدیده را دیدیم و دست توانای خداوند را بر جای جای آن حس کردیم جز او که میتوانست اینقدر زیبا بیافریند؟؟

لحظاتی را آفرید برای ما

که بین زمین باشیم اما حس کنیم در دل کهکشانیم

ممنونم از این فکر خوبت برای دیدار از غار علیصدر

 

 

غار علیصدر

 

 

غار علیصدر

غار علیصدر

 

و این هم جائی که اطلاعات بیشتری در مورد این غار بگیرید (روی این متن کلیک کنید)

راستی لالجین هم بسیار سفالهای عالی داره

 


    نظرات دیگران ( )
نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر
چهارشنبه 85/8/24 ساعت 11:50 صبح

متن زیر رو هم از توی وبلاگی اننتخاب کردم به عنوان سمیه و سحر و سولماز

سایبان لبخندت را از من مگیر

و نگاه شتابان امواج را

در عشقی متلاطم

غرق می شوم

و راه بازگشتی نیست

در گردابی از آرزوهای پژمرده

تنها

تو می مانی

در برهوت اشک هایم

حسی عمیق از دیدارت

قلبم را پر می کند.

و من در شعف این آرزو

نا امیدانه

به خویش می نگرم.

 

         پیوست:

هر شب نگرانی هایم را به خدا وا می گذارم ، او به هر حال تمامشب بیدار است .

                                                                                                 سمیه

*******************************************

هیچ نبودم
هیچ نبودم

هیچ نداشتم

پیش از اینکه عاشقت باشم

پیش از اینکه دوستت بدارم
.
بی تو

بی اهمیت و بی نام

در خیابانهای مشکوک و مرد

به استنشاق هوای انتظار
به اتلاف خویش لحظه ها را قربانی می کردم
.
بی تو در اتاقی پر از خاکستر

در مجلسی که ماه به گودالش فرو می افتاد

و در انبارهائی که واژه "گم شو" را غر می زدند
.
می زیسته ام
.
همه چیز گنگ و خاموش

دستگیر و متروک

و پو سیده و فاسد می نمود

آنها، متعلق به شخص دیگری بودند

متعلق به "هیچ کس" .
تا تو آمدی

با فقرت

و زیبائی ات
وبا هدایائی

که خزانم را کامل می کرد

 این هم آدرس وبلاگشون

سمیه(م.س)http://maghsad340.blogfa.com


    نظرات دیگران ( )
<   <<   11   12   13   14   15   >>   >

  • لیست کل یادداشت های این وبلاگ
  • چی خواستی تا الان و چی شدی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
    تبیریک عید نوروز و اخبار نی نی
    پلینازم من
    گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
    ما به منبر میرویم شما هورا بکشید
    احوال نامه
    اوضاع نامه ای مشوش
    روز پدر
    عشق
    بازم دارم خواب میبینم
    تولدانه مادرانه
    شیپوری چی خبری آورده
    عید مبارکی
    همچی همینطوری یکهویی یکهو شد
    وقایع الاتفاقیه روی تولدانه
    [عناوین آرشیوشده]

  •  RSS 

  • خانه

  • ارتباط با من
  • درباره من

  • پارسی بلاگ
  • درباره من

  • لوگوی وبلاگ

  • فهرست موضوعی یادداشت ها

  • مطالب بایگانی شده

  • لوگوی دوستان من

  • اوقات شرعی

  • اشتراک در وبلاگ

  • وضعیت من در یاهو

  •