شب احیایی با مثنوی معنوی

نویسنده: بیابان گرد/درین مقام مجازی بجز پیاله مگیر

شنبه 87/6/30 ساعت 1:34 عصر

این پنج شنبه ای و جمعه ای همشو خونه بودیم و مثل فیل خوابیدیم وفیلم دیدیم و دیشب هم یه احیای کوچول موچولو تو خونمون گرفتیم

اما ما نه اینکه هیچیمون مثل هیچکی نیست نمی تونستم مثل بچه آدم عزاداری کنیم و شب زنده داری کنیم و تصمیم گرفتیم مثنوی معنوی مولانا رو بیاریم و شروع به خوندن کنیم و البته درسهای خوبی هم ازش بگیریم

یه داستانشو براتون می نویسم البته به زبان فصیح فارسی نثر عامیانه و همه کس پسند چون شعرش یادم نمییاد

یکی از داستانها از این قرار بود :

پیامبر به دیدن فردی میره و می بینه سخت مریضه و خوب هم نمی شه همینطور درد می کشه و خوب نمی شه پیامبر براش دعا میکنه خوب نمیشه دیگران دعا میکنن خوب نمی شه خیلی هم مریضی سخت و دردناکی گرفته بوده مثل اینکه دل سنگ هم براش آب میشده

پیامبر خیلی فکر میکنه آخر سر بهش میگه بگو ببنم دعای خاصی در حق خودت نکردی

و اقا بعد از کلی فکر کردن می گه من گناه میکردم و هر بار شما ما رو از عذاب جهنم بیم میدادی و می ترسوندی منم که راستش نمی تونستم درست و حسابی توبه کنم از خدا خواستم که به جای اون دنیا این دنیا منو عقوبت کنه و هر چی باشه سختی این دنیا رو به جون بخرم تا اون دنیا راحت و آسوده باشم

پیامبر از حرف مرد خیلی ناراحت شد و گفت که اولاً‏ کی بدن ضعیف بنده توانائی کشیدن عقوبت رو داره و میتونه تحمل کنه و از طرف دیگه اینکه تو از لطف خدا نا امید شدی تو عفو خدا رو فراموش کردی و هرگز مومن این حرف رو نمی زنه هرگز فکر نمی کنه اگه اشتباهی کنه خداوند اونو نمی بخشه و غیره

اون مرد میگه ای پیامبر خودت به من و به دیگران مثل من بگو ما چی از خدا بخواهیم در این مورد

و ایشون می فرمایند از خدا بخواهید : آتنا فی دار دنیانا حسن آتنا فی دار عقبانا حسن

و این برای من و رامین جان خیلی آموزنده و خوب بود البته 4 یا 5 تا دیگه از داستانهای بسیار آموزنده رو هم خوندیم و درس گرفتیم که حالا باشه برای خودمون اگه دلتون هم میخواد خودتون برید بخونید