در این خانه کسی نیست

این خانه تنهاست بی من و تو

این خانه بی من و تنها بی ارزش مینماید

خانه مان تاریک است بدون نور وجود

صدای خنده و صدای شیطنت های کودکانه من در آن کم است اگر نباشم

صدای لبخندهای مکرر رضایت تو و صدای بم مردانه ات تنها امید بودن در آن خانه است

دبوار خانه فقس است اگر عشقی در آن به فریاد کشیده نشود

دیوار خانه ای که عشق ندارد ویران باد که خانه نیست زندان است

و اکنون که این نوشته را می نویسم میخواهم زندانی خانه ات باشم

می خواهم اشتیاقم را فریاد بزنم

میخواهم گوشهایم را بیشتر تیز کنم و صدای خوبت را دقیقتر بشنوم

امروز روزی دوباره است

و من رویای تو رویایی دیگر

به عشق فرصت بده

به عشق فرصت میدهم که ریشه هایش را تا اعماق خانمان بدواند

به من فرصت بده دیگر باره عشق فروخورده ات را در جستجو کنم

عشق زبان واحد من و توست

بیا آن را با رمز و ایما و اشاره نگوئیم

بیا عشقمان را بی پروا بگوئیم

بیا عشق را هجی کنیم از نو

باشد که عشقمان با طراوت بماند

نوشته شده در صبحی توسط عاشقی صبور و کمی زودرنج برای مردی که عاشق اوست و هر لحظه او را در لابلای خاطراتش میبیند و هر لحظه ارداه کند صدای زیبایش را میشنود

چی خواستی تا الان و چی شدی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تبیریک عید نوروز و اخبار نی نی
پلینازم من
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
ما به منبر میرویم شما هورا بکشید
احوال نامه
اوضاع نامه ای مشوش
روز پدر
عشق
بازم دارم خواب میبینم
تولدانه مادرانه
شیپوری چی خبری آورده
عید مبارکی
همچی همینطوری یکهویی یکهو شد
وقایع الاتفاقیه روی تولدانه
[عناوین آرشیوشده]