سلام و صد سلام به همگی

می بینم که دوستان عزیز و خوبم کمی تا قسمتی شاکیند از اینکه دیر به دیر آپ می شود

این جسارت و چشم سفیدی مرا به بزرگواری های وقت و بی وقت خویش ببخشید

حقیقت این است که اصلاً هم زیاد مشغول نیستیم البته خبر خاصی هم نیست و البته سخت مشغول وب گردی و خواندن وبلاگهای دوستان هستیم

به هر وبلاگی که سر می زنم میبینم همه دنبال لقمه ای نانند و ذره ای فقط ذره ای آرامش در کنار همسران عزیز تر از جانشان و فرزندان دلبندشان

و بعد به اندیشه می رویم که این روزگار این روزگار گاهاً نامراد و گاهاً ناسازگار  انرژی داشته و نداشته ما را صرف این مادیات دنیوی کرده و سخت از پرداختن به امور تفریحاتی و روحی خویش محرومیم (خدایی فکر میکردید میخوام بنویسم به امور اخروی نمی رسیم و فقط در بند این یک لقمه نان شده ایم و دم از مذهب بزنم هر چند منظورم این وجه هم بود البته به قرینه معنوی محذوف است )

دیدم ای داد بیداد خودمان نیز که در روزمرگی های مادی نانی دست و پا می زنیم و شوهر مهربان و عزیزمان یک پایشان در دانشگاه و یک پای دیگر سر کار آن هم تا نزدیکیهای بامداد ( به قول برادر کوچیکه اش تا یک بامداد)

و خودمان هم بین سر کار و خانه بابا و مامان عزیزم و وظایف خانه داری و همسر داری و خانواده همسر داری معلقیم

تصمیم خود را گرفتم و عزم جزم کردم و بیایم از محاسن این قند عسل مادر برایتان بنویسم نه بابا نی نی مینی نداریم خواستیم از محسنات اخلاقی رامین بنویسیم کاش این پست را نخواند و اگر می خواند جدی نگیرد

اولیش اینه که خیلی خیلی به شخص من بها می دهد البته بماند که این بها دادن متقابله

دومیش : صبوره صبوره صبوره

سومیش: خیلی آدم محسوسیه( با احساس) البته معلق هم هست (علاقه مند)

چهارمیش : خانواده منو دوست داره و براش مهمه که روابط خوبی با هم داشته باشیم من هم متقابلاً خانوادشو دوست دارم

پنجم و ششم : حرف منطقی رو انجام میده و دنبال پیشرفت از راه دانش اندوزیه

هفتمش : اولویت بندی داره مثلاً میگه اول خانواده کوچیک خودمون بعد خانواده های محترم و دوست داشتنیمون و در آخر اقوام دیگر به خاطر همین هم هرگز به خاطر فامیل دورتر اون فامیل نزدیکه رو فراموش نمی کنه

و هشتم و از همه مهتر و مهمتر تکیه گاهی محکم و مطمئنه

اینا رو می نویسم که یادم باشه این بشر دو پا عجب آسمون و ریسمون می بافه مثلاً من سالی یه بار که با همین فرشته جان دعوام بشه همه خوبیهاشو فراموش که هیچ حتی بر عکسش رو میگم ای خدا امان از بشر دو پا و امان از این دل اعتراف گر ما  

خلاصه اینکه خداوند دل خوش به ما و  به همه عطا کند و تعطیلاتی پشت سر هم که دلی از تفریحات و مادیان بدر آوریم آخه بابا تا الان دردمون این بود که کارمندیم و مرخصی نداریم حالا اگه هم مرخصی کاری بگیریم مرخصی از کلاسهای دانشگاه که نمی شود گرفت

و ما حتی به همین پنج شنبه ها و جمعه های تعطیل رسمی هم رضایت می دهیم مثلاً هفته بعد می رویم این پاهایمان را در آب دریا بشوئیم اخیراً بسی درد می کند و حکیمی حاذق تجویز کرده حتماً کنار خود دریا باید لیوانی از آب دریا را روی بند بند انگشتان پاهایت بریزی تا بهبودی حاصل آید و من نیز که بسیار جان عزیز فوری به رامین گفته ام من از دردی جانکاه رنج میبرم و اگر مرا به دریاجات (کلمه ای بسیار بسیار بسیار غلط است استفاده از این جات لعنتی که باب شده مثل سبزیجات و ... که من هم گفتم کمی از کلمات بسیار اشتباه فیض ببریم)نبری هر آینده جان به جان آفرین تقدیم خواهیم کرد
و او نیز تصمیم گرفت جهت اثبات مراتب معلقیت (علاقه مندی) و برای نجات جان این همسر جان عزیزش هم که شده ما را به سفر اونور جوب ببره

خداوند خیرش دهاد

خوب فعلاً‏ می روم ببینم این حکیم حاذق فرمان دیگری برای سفر ندارد مثلاً بخواهد مرا خرید درمانی کند یا مثلاً تصمیم بگیرد کمی معجون جات و خوراکی درمانی مخصوص آن خطه سر سبز شوم

بروم یک ویزیت از این حکیم بگیریم که الان همه هجوم میارن به دفترش و درخواست سفر استعلاجی میکنند

چی خواستی تا الان و چی شدی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تبیریک عید نوروز و اخبار نی نی
پلینازم من
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
ما به منبر میرویم شما هورا بکشید
احوال نامه
اوضاع نامه ای مشوش
روز پدر
عشق
بازم دارم خواب میبینم
تولدانه مادرانه
شیپوری چی خبری آورده
عید مبارکی
همچی همینطوری یکهویی یکهو شد
وقایع الاتفاقیه روی تولدانه
[عناوین آرشیوشده]